رنگ میزنم هوا را به رنگ نفسهایت..زندگی جاریست تا که هستی
رنگ میزنم هوا را به رنگ نفسهایت..زندگی جاریست تا که هستی
گلوی آدم را
باید گاهی بتراشند
تا برای دلتنگی های تازه جا باز شود.دلتنگی هایی که جایشان نه در دل
که در گلوی آدم است
دلتنگی هایی که می توانند آدم را خفه کنند. . .
الیا
جمعه 5 اسفند‌ماه سال 1390 ساعت 01:42 ب.ظ
سلام...
شعر بسیار زیبایی اگه خواستی تبادل لینک کنیم خبرم کن
بهم سر بزن خوشحال میشم متشکر
سلام،اومدم.
(((به یادآرزوهایم سکوتی میکنم سنگین ترازفریاد)))
ممنون سر میزنی عزیزم