پری رویاها

رنگ میزنم هوا را به رنگ نفسهایت..زندگی جاریست تا که هستی

پری رویاها

رنگ میزنم هوا را به رنگ نفسهایت..زندگی جاریست تا که هستی

276

دلتنگی

شوخی سرش نمی شود

دلتنگی موریانه است و

من هنوز آدم نشده ام


من هنوز

چوبی ام!


 

مهدیه لطیفی

275

من از تبار تیشه‌ام ، با من غمی هست

در ریشه‌ام احساس درد مبهمی هست


بـر گیسوانـم  بـوسـه زد  روزی خداوند

در سرنوشتم راه پر پیچ و خمی هست


وقتی مرا با خاک یکسان خواست، یعنی

در نقشــه‌ی جغرافیــای من بمی هست


سهــم من از شادی شبیه آفتـاب است

او هم نمی‌داند که حتی شبنمی هست!


جز زخم، این دنیا نخوردم تلخ و شیرین

آیا  در آن دنیـــا امید مرهمــی هست؟


مژگان عباسلو

274

حسّ و حال همه ی ثانیـه ها ریخت به هم

شوق یک رابطه با حاشیه ها ریخت به هم


گفته بودم به کسی عشق نخواهم ورزید

آمدیّ و همـه ی فرضیه ها ریخت به هم!


روح غمگینِ تـــو در کالبدم جا خوش کرد

سرفه کردی و نظام ریه ها ریخت به هم


در کنـــار تــــو  قدم  مــــی زدم  و دور و بـــرم

چشم ها پُر خون شد، قرنیه ها ریخت به هم


روضه خوان خواست که از غصه ی ما یاد کند

سینه ها پــاره شد و مرثیه ها ریخت بــه هم


پای عشق تـــو برادر کُشــی افتاد به راه

شهر از وحشت نرخ دیه ها ریخت به هم


بُغض کردیم و حسودان جهان شاد شدند

دلمان تنگ شد وُ قافیــه ها ریخت به هم


من که هرگز به تو نارو نزدم حضرتِ عشق!

پس چرا زندگیِ ساده ی ما ریخت به هم؟


امید صباغ نو

273

بسیار براى تو نوشتم غم خود را 

بسیار مرا نامه، ولى نامه برى نیست...



ناصر حامدی

272

دلم گرفته 

درست مثل لک‌لکی 

که بال‌هایش را برای کوچ امتحان می‌کند


«گروس عبدالملکیان»

271

پیاده آمده ام 

بی چارپا و چراغ 

بی آب و آینه 

بی نان و نوازشی حتی 

تنها کوله ای کهنه و کتابی کال 

و دلی که سوختن شمع نمی داند 


کوله بارم 

پر از گریه های فروغ است 

پر از دشتهای بی آهو 

پر از صدای سرایدار همسایه 

که سرفه های سرخ سل 

از گلوگاه هر ثانیه اش بالا می روند 

پر از نگاه کودکانی 

که شمردن تمام ستارگان ناتمام آسمان هم 

آنها را به خانه ی خواب نمی رساند 


می دانم 

کوله ام سنگین و دلم غمگین است 

اما تو دلواپس نباش! بهار بانو 

نیامدم که بمانم 

تنها به اندازه ی نمباره یی کنارم باش 


تمام جاده های جهان را 

به جستجوی نگاه تو آمده ام 

پیاده 

باور نمی کنی؟

پس این تو و این پینه های پای پیاده ی من 


حالا بگو 

در این تراکم تنهایی

مهمان بی چراغ نمی خواهی؟



یغما گلرویی


270

این روزهــا  کـــــه آینه هم  فکــر ظاهر است

هرکس که گفته است خدا نیست کافر است


با  دیدن  قیافه  این  مردمان ِ خوب

باید قبول کرد که گندم مقصّر است


آن سایه ای که پشت سرت راه می رود

گرگی مخوف در کت و شلوار عابر است


کمتر  در  این  زمانه  بـــه  دل  اعتماد  کن

وقتی گرسنه مانده به هر کار حاضر است


شاعر فقط برای خودش حرف می زند

در گوشه اتاق فقط عکس پنجره ست


آن جاده و غروب قشنگی که داشتیم

حالا نمــاد فاصله در ذهن شاعر است


در ایــن دیار ، آمدن نــو بهـار ِ پوچ

تنها دلیل رفتن مرغ مهاجر است


دارد قطار فاجعـــه نزدیک مــی شود

بمبی هنوز در چمدان مسافر است


 سید مهدی موسوی

269

امشب تمام حوصله ام را

در یک کلام کوچک

در «تو»

خلاصه کردم:

ای کاش می شد

یک بار

تنها همین

یک بار

تکرار می شدی!

تکرار...


از قیصر امین پور