این روزها...بیشتر از قبل ،حال همه را می پُرسم... سنگ صبور غم هایشان می شوم... اشک های ماسیده روی گونه هایشان را پاک می کنم اما...یک نفر پیدا نمی شود که دست زیر چانه ام بگذارد... سرم را بالا بیاورد و بگوید: حالا تـــــــو برایم بگو...!!!
چـقدر تلـــخ شده ای
این روزهــا …
قند هــایت را
در دل ِ چه کسی آب می کنیــــ ؟!
پ.ن:
خیلی از یخ کردن های ما
از سرما نیست ….
لحن بعضی ها زمستونیـــــــــه …
چه فرقی می کند؟
در سیرک یا در خانه؟
خنده ات که تلخ باشد،
دلت کــه خون باشد،
تو هم دلقکی...
پ.ن:ببیــن ، هیچــی نگــــو ...
فقـــط یـــه دقیقـــه بیـــا بشیــــن اینجــــا
کنـــــارم ...
دلتنگــــــم
همیـــــن ...
فقط همین...
بعضی ها هم هستن تو فیسبوک آدم میبینتشون میره توی فکر :صبح میای میبینی آنه
میری بیرون میای میبینی آنه
نهار میخوری میای میبینی آنه
یه چرت میخوابی میای میبینی آنه
بین دو نیمه فوتبال میای میبینی آنه
عزیزم این افراد معتاد نیستن ،" تنها" هستن
تــــــــنـــــهــــــــــــــــــــــــا!!!!!
چقـدر
کم تــوقع شده ام
نه آغوشت را میـــــــــخواهم،
نــــــــــه یــــــــــک بوســــــــــــه !
نــــــــــه دیـــــــــــــــــــــگر بودنتــــــــــ را !
همیـــــــن که بیایـــــــــی و از کنـــــــارم رد شوی کافیست
مــــــــــــــــــــــــ ــــــــرا به آرامش میرساند
حتـــــــــــــــــــــــ ــــــــــی
اصطحکــــــــاک
ســـایه
من
و
تو
.
.