40

نه تو می مانی و نه اندوه 

و نه هیچیک از مردم این آبادی... 

به حباب نگران لب یک رود قسم،
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت،
غصه هم می گذرد،
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند... 

لحظه ها عریانند.به تن لحظه خود، جامه اندوه مپوشان هرگز