پری رویاها

پری رویاها

رنگ میزنم هوا را به رنگ نفسهایت..زندگی جاریست تا که هستی
پری رویاها

پری رویاها

رنگ میزنم هوا را به رنگ نفسهایت..زندگی جاریست تا که هستی

193

قوها ... در تنهایی می میرند

نهنگها در ساحل خودکشی می کنند

و ماهی ها ... جفت جفت ...

در آغوش هم  با آخرین بوسه

در تور صیاد  درهم  و با هم می میرند

و مادرم شاه پری  مثل یک پری

مثل یک مادر می میرد

اما خیالت جمع !

من تا مجنونی ترا عاقل نکنم

اهلی نخواهم شد !

در قبیله لیلی ...

اهلی شدن ... یعنی

خودکشی نهنگ در ساحل 


192

تقویم دل من

نسبتی با تقویم های جهان ندارد؛

میان برگ ریزان خزان

وسط چله ی زمستان

می بینی نوشته اند بـهــار!!!

آن لحظه که تو خندیدی...

191

مترســـک ....

حــرف دلــت ْرا خــوب میــدانــَم ٬

مـیــدانــم ْدَرد دارَد ..

بــاشـیُ وجـــودَت را هیـــــــــچ بدانند ...

190

از مهــــر کـه نــه.. 

 پـــایـــــیز 

 از "بــی مهـــری" شـــروع مـی شـــود ...!

189

زیبـــــآتَرینـــــ رَنگیـــــن کَمــــآن رــآ وَقتــــے دیــــدَمــــ...

 کــه بَعــــد از گِریــــه اَتــــــ... 

 خَنـــدیدے...!

188

اینـ روزـها آدَمـ ـها رو خیلےِ سآده میشه شِناخت ...

کافیه یه روز شــآد نباشےِ ...

حالت بَــد باشه ...

بےِ اَعصـآب باشےِ ...

بےِ پــُول باشےِ...

دآغــــــون باشےِ...

اون وقت اَطرافت رو خوب نِگـآه کن ...

دوست واقعیـ ـت رو مےِ تونےِ ببینےِ !!!

187

هنوز بزرگ نشدی دخترجان ...
هنوز هم آدم ها می توانند با تلنگری ویرانت کنند...
می توانند با حرف هایشان وادارت کنند
مشت بکوبی به آینه. بعد از درد به خود بپیچی و اشک بریزی.
اما خوب می دانی این اشک ها از درد دل است نه از درد دست...

186

دل استــ دیگر
خستــه میشود...
بیــ حوصله میشــود...
از روزگار از آدمـــــــها از خــودش از این قابــها 
از اثباتــ از تـــــوضیــح 
از کلماتــــی که رابـــطه ها را به گند میکشـــد...
از اینـــ همه مهربانی کردن و نا مهربانی دیدنــ 
از ســـــــــــــنگ صبور بودن و آخــــــــــــر هم مُهر ســـــنگ بودن خوردن 
از زهــــــر حرفـــ هایی 
که تــــــا آخر عمـــــــر آدم را مـــــــی آزارد...
خســــــــــــته ام...

185

اگــــر می بینــــی در لاکــ خــــود فــــرو رفتـــــﮧ ام 

مــــرا " ع ا ش ق " نپنــــدار

منــــ فقــــط اندکــــی تنهایــــم همــــین! 

خــــلوت کــــردـﮧ ام 

خــــلوتــــی عاشقــــانـﮧ بــــا منــــ ، خــــودم و خــــاطــــراتــــم

184

آتش و آدم

ترکیبی نامتجانس است

من از میان این آتش گر گرفته

در رویاها و عشق ها

غیر ممکن است سالم برگردم

بازگشت من

اندوه بار خواهد بود

کاش مثل نان بودم

چه زیبا بر می گردد

از سفر آتش!


پ.ن:

چقد این شعرو دوس دارم...