پری رویاها
رنگ میزنم هوا را به رنگ نفسهایت..زندگی جاریست تا که هستی
پری رویاها
رنگ میزنم هوا را به رنگ نفسهایت..زندگی جاریست تا که هستی173
وقــتـے میگویـــے دوستــت دآرم...
فکــــــرکن شــآید...
شــآید آیــــن دوسـتــت دآرم
چرآغ خـآموش دلم رآ روشن کند.
چرآغ دل من ســـآل هآُسـتـ خـآموش آسـتــ....
گآهـّے آین دوســتــ دآَشـتن هآ جدے مے شود.
دل من سنگـ نیسـتــــ....
مثل گُل" مثل چرآغ" فآنوس شب آسـتــ....
موآظــبــــ بــآش...
چِرآغـــے کـــــہ روشــن میکنــے خآموش نکنـــے
172
طعمـ قهوه تلخ گوشه دنج کـافه
بویـ برفـ نو که مےبارید
و دستــ هایے که روی پیــانو مے رقصید
فرصت عاشـقے کردن بود ،
جای تو خالے اما ...!!
171
همچون ساعت شنی شده ام که نفس های آخرش را میزند!
و التماس میکند یکی پیدا شود و برش گرداند...
من هم...
نه!!!
لطفا برم نگردانید!
بگذارید تمام شوم...
169
آسمان اینجا آبی ست!!
من بین غریبه ها نیستم...همه آشنایند!
میدانی؟
پوسیده است...
دلم بین همه آشنایان غریبه!
احساس حباب را حالا میفهمم...
وقتی روی آب نگران ترکیدن است!!!
168
تلخ منم همچون چای سرد
که نگاهش کرده باشی ساعات طولانی
و ننوشیده باشی
تلخ منم
چای یخ؛
که هیچ کس ندارد هوسش را...
سید علی صالحی
پ.ن:
الهام
چه واژه ی غریبی
کاش می فهمیدمش
ادامه مطلب ...167
בِلَمـ בِل نیـستـ ، בَریآ نیـسـتـ ، مـُرבآبــ اَستــ
کـﮧ مُوجــے هـَمـ سـُرآغَشـ رآ نمــے گیـرَב
نـَﮧ مِیـل زیستَـטּ בآرَב نـَﮧ مــے میـرَב
166
غَمگـ ـینَم . . .
هَمآنَندِ مـآهـے !
وَقتـے تـُنگـَش رآ
کِنآرِ دَریآ گـُذآشتـﮧ بـ ـآشَند
[165]بدون وصف...
خستگی
همیشه به کوه کندن نیست
خستگی
گاهی همین آخرین جرعه های امید است
وقتی لیوان
تا به لبت می رسد
از دستت می افتد
پ.ن:
بعضی تلخیا رو باید چشید
عمرا کسی بتونه وصفش کنه...