پری رویاها
رنگ میزنم هوا را به رنگ نفسهایت..زندگی جاریست تا که هستی
پری رویاها
رنگ میزنم هوا را به رنگ نفسهایت..زندگی جاریست تا که هستی224
برگ پاییزم
بى نشان
گم در سطور تلخِ تاریخ
چندان فـرقى نمیکنـد
من؛ فردا زمین را بوسه خواهم زد...
و استخوانهایم
ملودى می‌شود زیرِ پاى عابران!
بیژن طاهری اذرک
222[خسته ام خدا...]
من؛
چونان اناری خشک شده؛ بر درخت!
بهار؛ شکوفه کردم،
پاییز؛ به بار نشستم،
زمستان رسید؛ و همچنان بر سر شاخه...
نه از پس رسیدنم، افتادم..
نه دستی به چیندم تا این بالا رسید..
و نه حتی گنجشککی به این میانه راه یافت..
میدانم؛
زمستان هم میگذرد و می پوسم؛
به همین سادگی...
از اینجا
221
آن‌قدر نیامدی
که از چهره‌ام بهار
برگ به برگ ریخت
پاییز شدم .
دیگر نیا
آشفته می‌شود خواب‌های رنگی‌ام ...
رضا کاظمی
220
مادرم
مثل بهار
گوشه ی پارچه گل میدوزد
نخ گلدوزی او کوتاه است
مادرم میترسد
غنچه ها وا نشوند...
عمران صلاحی
پ.ن:
غنچه های دلم
بسته به نخیست
بی نهایت کوتاه...
219
نهال بودم و در حسرت بهار! ولی
درخت میشوم و شوق برگ و بارم نیست...
فاضل نظری
پ.ن:
درختی در آرزوی پاییز
یا تبر؟؟؟
217
وقتی که خانه نیستم
کلید را دم پله اول
زیر همان گلدان سفال همیشگی گذاشته ام
رویایت اگر آمد
پشت در نمی ماند
سیروس جمالی
پ.ن:
تو که همیشه می آیی
مگر نه؟؟؟
216
دلم شاخه ای
که می‌خواهد با پرنده پرواز کند
دلم شاخه ای
که در وداع ِ پرنده، تکان میخورد...
علیرضا روشن
215
دلم برای کسی تنگ است
که آفتاب صداقت را
به میهمانی گلهای باغ می آورد
دلم برای کسی تنگ است
که چشمهای قشنگش را
به عمق آبی دریای واژگون می دوخت
دلم برای کسی تنگ است
که همچو کودک معصومی
دلش برای دلم می سوخت
و مهربانی را نثار من می کرد
دلم برای کسی تنگ است
که بود با من و
پیوسته نیز بی من بود
و کار من ز فراقش فغان و شیون بود
کسی که بی من ماند
کسی که با من نیست
کسی .... دگر کافی ست
حمید مصدق